อาคารศูนย์การเรียนรู้ของมหาวิทยาลัยมหิดลวิทยาเขตศาลายา โดยสถาบันอาศรมศิลป์เป็นผู้รับหน้าที่ออกแบบอาคารแห่งนี้พร้อมๆกับการปรับทัศนียภาพทุกส่วนของมหาวิทยาลัย
ตัวอาคารวางเป็นรูปตัว U และถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน ดังนี้
๑.ส่วนร้านค้าและร้านอาหาร จะถูกจัดให้อยู่ฝั่งที่ติดกับฝั่งตึกคณะต่างๆ ส่วนใหญ่จะอยู่ชั้นล่างสุด แต่จะมีบางส่วนที่ยกขึ้นมาบนชั้นลอยเพื่อเพิ่มพื้นที่รองรับกับจำนวนนักศึกษา
๒.ส่วนกิจกรรมนอกเวลา เช่น ฟิตเนส โรงหนัง รวมทั้งห้องชมรมต่างๆด้วย ส่วนนี้จะถูกจัดให้อยู่ใกล้กับฝั่งหอพักนักศึกษา เพื่อให้นักษาเข้าถึงได้ง่าย
๓.ส่วนห้องประชุมหรือส่วนผู้บริหาร ถูกวางเป็นทางเชื่อมระหว่างตึกคณะและหอพักนักศึกษาจนเกิดเป็นแกนหลักใหม่ขึ้นมา
โดยทั้งสามส่วนนี้ถูกวางเป็นรูปตัวU และเกิดแกนสำคัญขึ้นสองแกน ซึ่งสองแกนนี้จะเป็นแกนที่เชื่อมโยงสู่ concept ของโครงการ ดังนี้
- อาคารมีความเชื่อมโยงกับบริบทต่างๆโดยรอบ
- เป็นพื้นที่ปฏิสัมพันธ์ ซึ่งอาคารนี้ถูกออกแบบให้มีพื้นที่ปฏิสัมพันธ์มากถึง ๕๐ % ของพื้นที่ทั้งหมด
- เป็นอาคารที่แสดงและบ่งบอกถึงความเป็นมหิดล ซึ่งจะเห็นจากแกนสำคัญทั้งสองแกน แกนที่หนึ่ง เป็นแกนที่ไม่ใช้เป็นทางสัญจรหลักแต่รู้สึกถึงแกนนั้นจากการวางสิ่งที่แสดงถึงความเป็นมหิดลเรียงกันเป็นแนวจาก รูปพระบิดา --> เสาเจ็ดเสา--> ดอกไม้ประจำมหาวิทยาลัย
ส่วนแกนที่สองเป็นแกนของทางสัญจรหลักที่นักศึกษา แกนนี้จะถูกแบ่งเป็นสองเส้นทางคือ ใช้เดินจากหอพักไปยังอาคารเรียนต่างๆและใช้เดินขึ้นไปยัง Hall of fame ซึ่งก็เป็นสิ่งที่จะบอกถึงรายละเอียดเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยมหิดล
อาคารนี้พยายามออกแบบให้ประหยัดพลังงานมากที่สุด จึงเลือกใช้รูปแบบอาคารแบบ tropical architecture ไม่ว่าจะเรื่องการกำหนดทิศทางเพื่อให้แสงแดดและลมเข้าสู่อาคารได้อย่างทั่วถึง และเรื่องการใช้วัสดุที่ให้ความเป็นสถาปัตยกรรมเขตร้อนชื้น เช่น อิฐ ดินเผา เป็นต้น
โครงสร้างของอาคารมีความตรงไปตรงมา (สัจจะวัสดุ)ไม่ซ้อนไม่หลบ รู้สึกถึงความมั่นคงแข็งแรงเพราะมองเห็นเสารับอยู่มากมาย
--- เราไม่ได้อยู่โดดเดี่ยว เราต้องเชื่อมถึง/มีปฏิสัมพันธ์กับภายนอก(สิ่งรอบตัว) ---
